Po raz kolejny odwiedziłam górski szczyt tym razem mieszczący się północno-wschodniej części wyspy Bornego w Malezji.Góra Kinabalu to bardzo niesamowite miejsce słynne  z tego że stanowi  jednym z najbardziej niesamowitych miejsc w południowo-wschodniej Azji.Pozatym góra Kinabalu, stanowi miejsce znane typowo że starożytnych miejsc.Odbywał się tutaj powszechny kult który trwał bardzo długo.Góra Kinabalu znajduje się wysokości rzędu 4095 m n.p.m. oraz w oparciu o wierzania animistyczne tutaj ,,,latają w powietrzu" dusze zmarłych. Miejsce jest wiecznie żywe bowiem pomimo tego że są inne wyznania się rozwijają to wraz z rokiem 2000 teren Parku  Narodowego  Kinabalu mieści się na liście UNESCO.

Góra ma do zaoferowania najwyższe punkty w ilości dwóch jeden to Low oraz mniejszy  o 3 metry St. John's. Szczyt Kinabalu wiele razy chciano zdobyć koniec ten szczyt udało się dopiero w  XIX wieku. Tego wyczynu podjęła się osoba będącą zoologiem którym był John Whitehead a to miało miejsce w 1888 roku.Góra Kinabalu jest tłumaczone jako "czczone miejsce śmierci".Dawniej to miejsce było znane z tego że tylko i wyłącznie z tego że tylko ptaki tam latały.Lokalna ludność do dzisiejszego dnia modli się o to by ludzie mogli w bezpieczny sposób wejść na sam szczyt. Miejsce jest oblegane przez turystów i należy miejsca  zarezerwować z wyprzedzeniem liczącym sobie dwado trzech miesiący do przodu.Musicie Państwo uzyskać zezwolenie aby przebyć drogę na sam szczyt.Liczba 196 ludzi może przybyć na szczyt, ale tylko i wyłącznie razem z odpowiednio wyszkolonymi przewodnikami.Dla Państwa dyspozycji jest wiele różnych możliwości wyprawy.Możecie Państwo wybrać opcje będącą np. trzydniową posiadająca dwa noclegi oraz dwudniową która posiada  jednen nocleg.Osoby posiadające miejsze zdolności proponuje wybrać możliwość dwóch noclegów. Pierwszy etap wspinaczki stanowi wędrówka przez bardzo gęsty las mglisty będący  zwrotnikową dżunglą.Tam czeka na Państwa pochodzące z epoki prehistorii paprocie będące typowo  drzewiaste.Ich ilość wynosi  ponad 800 gatunków storczyków pośród nich są charakterystyczne  będące endemicznymi rośliny.

Po odbyciu wędrówki  przez las napotykają Państwo na możliwości wspinaczki na będący skalistym  płaskowyżu.Aby się tam dostać idzie się przez _ via ferrata _ jest to szlak typowo będący zelaznym i jest on zabezpieczony poprzez łańcuchy oraz haki.Drugi etap wyprawy później jest przed porą świtu.Musicie Państwo zacząć ją o 3:00 rano.Wędrówka przez trase rzędu  niecałych 3 km należy sobie zarezerwować czas  od dwóch do czterech godzin.Należy się pospieszyć niesamowity wschod słońca.Mi się udało zobaczyć ten przepiękny widok oraz na zawsze zakochać się w nim.

autor pisząc z miłością o swoich wędrówkach