Tamuli to miejsce archeologiczne na Sardynii. Jest to jedno z bardzo wielu takich miejsc na Sardynii. Tu znajdują się nuraghe (czyli wieża usypana z kamieni), wioska i Grobowce Gigantów. Osada nuragijska Tamuli rozciąga się na płaskowyżu około czterech kilometrów od Macomer, głównego miasta regionu Marghine w północno-zachodniej części Sardynii. Początki kompleksu sięgają środkowej i późnej epoki brązu, pomiędzy XVI a XIII wiekiem p.n.e.

Od ponad trzech tysięcy lat przed naszą erą na terenie pochówku stacjonuje sześć dużych kamiennych kameni, które pełnią rolę strażników grobów gigantów. To najbardziej charakterystyczny element tego miejsca, lokalnie znany jako "sas perdas marmuradas". Znajdują się one przy południowej stronie grobowca nr 1. Sześć antropomorficznych betylów, w kształcie stożka, ułożonych jest w dwie grupy. Trzy z nich mają dwa kształty przypominające piersi i przedstawiają postaci kobiece. Pozostałe trzy są gładkie i mniejsze i wydają się symbolizować pierwiastek męski. Przyczyniają się one do zwiększenia mistycznej atmosfery tego miejsca. 

Trzy Grobowce Gigantów ustawione są obok siebie.

Najlepiej zachowany jest grób 1: ma dużą półkolistą powierzchnię, przeciętą siedziskiem, z wejściem pośrodku, uzyskanym przez otwór wykonany w płycie trapezowej. Korpus grobowca jest absydalny, na planie prostokąta. Po południowej stronie grobowca zobaczysz najbardziej charakterystyczny element tego miejsca, lokalnie znany jako sas perdas marmuradas: jest to sześć antropomorficznych betylów, (kamieni, mechirow) w kształcie stożka (kamienie , ułożonych w dwie grupy, które dedykowane są bożkom smierci i zycia.

Grób 2, choć nadal częściowo znajduje się pod ziemią. Ma profil półkolistege terenu i komory grobowej. W korytarzu zwrócimy uwagę na lekko podwyższony w stosunku do poziomu podłogi próg wejściowy oraz obrobioną płytę na ścianie południowej.

W trzecim grobowcu zachowała się jedynie końcowa część komory pogrzebowej, której ściany wykonano techniką rzędową. 

Na szczycie nad wioską stoi Nuraghe. Nuraghe możemy zobaczyć na terenie całej Sardynii. Są to stożkowate wieże wzniesione przez Nuragijczyków czyli pierwszych rdzennych Sardyńczyków. Najstarsze nuraghe datowane są na XV wiek p.n.e., a najwyższe z odkrytych wież osiągały nawet 20 metrów wysokości. Dokłądne przeznaczenie wież nie jest do końca znane były to prawdopodobnie wieże wartownicze, tam najczęsciej spotykali się członkowie wioski w celach towarzyskich i rozrywkowych, al erównież mogło być to również miejsce kultu. Górne piętra nuraghe były przeznaczone na spichlerze i magazyny.

Nuraghe w Tamuli to również budynek o złożonej konstrukcji. Wejście jest opatrzone architrawem i prowadzi do korytarza, którego dach został utracony. Można dostrzec także ślady dwóch wież, które były częścią nuraghe.

Wieś natomiast rozciągała się wokół Nuraghe. W Tamuli można wyróżnić kilkanaście chat na planie koła i owalu. Istnieją również wieści o obecności w pobliżu świętego źródła.